حقوق و حرمت معابر عمومی

عَنْ أَبِي سَعِيدٍ الْخُدْرِيِّ رَضِيَ ٱللّٰهُ عَنْهُ عَنِ النَّبِيِّ ﷺ قَالَ: إِيَّاكُمْ وَالْجُلُوسَ عَلَى الطَّرُقَاتِ . فَقَالُوا: مَا لَنَا بُدُّ إِنَّمَا هِيَ مَجَالِسُنَا نَتَحَدَّثُ فِيهَا، قَالَ: فَإِذَا أَبَيْتُمْ إِلَّا الْمَجَالِسَ فَأَعْطُوا الطَّرِيقَ حَقَّهَا قَالُوا : وَمَا حَقُّ الطَّرِيقِ ؟ قَالَ: غَضُّ الْبَصَرِ، وَكَفَّ الْأَذَى، وَرَدُّ السَّلامِ، وَأَمْرُ بِالْمَعْرُوفِ وَنَهْيٌ عَنِ الْمُنْكَرِ .

از ابوسعید خدری رَضِيَ ٱللّٰهُ عَنْهُ روایت است که نبی اکرم ﷺ فرمود: از نشستن در معابر عمومی اجتناب کنید مردم گفتند یا رسول الله چاره ای جز این نداریم زیرا آنجا محل نشستن و سخن گفتن ما است. رسول الله ﷺ فرمود: اگر چاره ای جز این ندارید پس حق راه را مراعات کنید پرسیدند یا رسول الله حق راه چیست؟ فرمود: حفاظت چشم ها، اذیت نکردن عابران، جواب دادن سلام و امر به معروف و نهی از منکر.